En weer thuis

Om iets over half acht Nederlandse tijd landden we op Schiphol, na een nacht die vreemd kort was en nooit donker werd, wat op zich al vreemd is. Voor ons gevoel was het middernacht, wat formeel wel klopte, maar toch ook niet. We werden opgewacht door Sander, die spontaan had aangeboden om die gedeelte van de reis voor zijn rekening te nemen, zoals Annemarie dat al op de heenweg had gedaan. Heel fijn om zulke kinderen te hebben.

Ondanks een paar idiote ouders met een krijsend kind die geen idee hadden hoe je een vlucht met een baby moest boeken (gewone stoelen in het midden genomen), geen idee hadden hoe je je in een groep moet gedragen (knallende opbergluiken terwijl iedereen sliep) en überhaupt geen idee hadden hoe je met een kind moet omgaan, hebben we toch een prettige vlucht gehad. De service van de KLM is toch uniek hoor.
Dat moet ook gezegd worden van CruiseCanada, waar we de camper gehuurd hadden. Men nam de problemen die we met lekkage en rioollucht hadden serieus en we kregen anderhalve dag korting op de huurprijs, heel netjes.

Vreemd om nu, vijftien uur nadat we de Rockies uitreden, weer thuis te zijn ... Met een hoofd vol herinneringen en een heel voldaan gevoel. Een hoop dingen zijn gegaan zoals we dat verwacht hadden, een hoop dingen zijn spontaan heel anders gegaan, we hebben alleen maar leuke, aardige mensen ontmoet en nooit een onveilig gevoel gehad. Het is zoals de taxichauffeur die uit India kwam zei: ‘In mijn land rijdt iedereen vanuit de filosofie ik-eerst. Hier rijden ze vanuit de gedachte eerst de ander, dan-ik’.

Hiermee komt een eind aan ons verhaal van Canada 2018. Wij hebben genoten en we hopen dat iets daarvan bij jullie is overgekomen.
Enne ... wie weet ... volgend jaar  ... Nieuw Zeeland?