Een feestdag

Tweede Pinksterdag is in het buitenland nauwelijks bekend. Toevallig was hier in Canada een van de nationale feestdagen, Victoriaday, op dezelfde dag. Omdat iedereen een vrije maandag had was het lekker druk op de toeristische plekken, maar iedereen was vrolijk, geduldig en gezellig. 
We besloten om de eilanden voor de kust van Toronto vandaag aan te doen. Nadat we eerst een dagpas voor het OV hadden gescoord ons eerste ritje met de metro. Daarna twintig minuten in de rij voor een veerpont naar de eilanden. Het uitzicht op de skyline van Toronto is fenomenaal vanaf die kant. Allemaal bootjes, watertaxi's, ponten, kano's en vliegtuigen die voor die enorme berg aan torenflats langs komt. De foto's spreken boekdelen. We hebben hier lekker een uurtje gezeten, wat gegeten en opa even gefacetimed.
Na een prachtige wandeling van 2,5 km naar het einde van de reeks parkachtige eilanden kwam de veerboot terug heel goed uit. Daarna flaneren langs de Waterfront en uiteindelijk een 'Pub and Kitchen'  gevonden waar we een echt Canadees gerecht aangeraden kregen, Poutine. Het bleek patat met jachtsaus en brokjes smeltende kaas te zijn. Smakelijk maar niet zo goed voor de lijn zullen we maar zeggen. We dachten toen nog dat het vuurwerk dat hier bij Victoriaday hoort daar in de haven zou zijn, maar dat bleek toch iets anders te liggen. We moesten met het OV naar een park buiten het centrum, zo'n 50 minuten reistijd en dat bleek iets meer voeten in de aarde te hebben dan we dachten, want de bomvolle tram waarvan we dachten dat ie ons netjes in de buurt zou brengen bleek ineens niet verder te gaan dan de remise. Er zouden bussen komen, maar iedereen liep gewoon door, dus daar hebben we ons maar bij aangesloten. Na een stevige wandeling kwamen we inderdaad bij de park. Nou we waren niet alleen zal ik maar zeggen. We hebben een van de weiden aan de buitenkant van het park uitgekozen, want daar stonden wat mensen en we dachten dat we het daarvandaan ook wel konden zien. Nou dat was precies de juiste keuze, want we zagen het prima, het was prachtig en we konden na afloop gelijk via de zijkant het park uit naar de bussen die daar al klaar stonden en hadden de eerste die vertrok. We hadden geen idee welke kant die bus op zou gaan, maar dat maakte niet uit. Zo'n stad is hier in allemaal vierkante blokken verdeeld en linksom of rechtsom kom je altijd wel weer ergens een trein, metro of bus tegen. En dat bleek ook nu goed uit te pakken, want we hoefden nog maar 200 meter te lopen toen we de laatste bus uit kwamen.

Morgen gaan we de stad verlaten, met een huurauto. Op naar de Niagara Falls!