Op naar de blokhut

Nadat we in Niagara Falls via wat omwegen uiteindelijk de Niagara Parkway hadden gevonden, konden we nog een keer de watervallen zien en wel verbazingwekkend dichtbij, want de weg loopt er gewoon vlak langs. Hoewel meneer TomTom ons iedere keer van die weg af wilde dirigeren zijn we nog een paar kilometer doorgereden, totdat we ook nog een kabelbaan hadden gezien die een bocht van de rivier overbrugde. Toen reden we eigenlijk dezelfde weg weer terug naar Toronto en toen door naar het noordwesten. 

Er was ons aangeraden om nog ergens in de bewoonde wereld inkopen te doen, dus in Huntsville hebben we geluncht en ingeslagen. We kregen bij onze Griekse salade een drietal bakjes met wat groenige drab erin. Toen we vroeg wat dat was zei ons vriendelijke serveerstertje ‘Oh, that’s the Greek stuff’. Hilarisch natuurlijk.

Aangekomen op de plek waar we de komende twee nachten zouden verblijven zagen we een hoofdgebouw met een aantal houten gebouwtjes eromheen, waaronder onze blokhut. We kregen een uitleg: er is een gezamenlijke kook-en eetruimte, waar alles wat er aan potten, pannen, bestek, borden, glazen, e.d. gebruikt mag worden, je mag je eigen mandje pakken om je spullen de koelkast op te bergen, er is een stelling waarin je weer met een mandje je overige etenswaren kunt opbergen. Dan zijn er nog een toilet en twee douches en een ruimte boven waar je spelletjes kunt doen of kletsen. Buiten is nog een was, toilet en douche gebouw, er is een stookplaats met ook nog barbeques en ergens verderop een zwemplek in de rivier ( met acht graden niet ons ding)

Omdat ze heel milieubewust zijn vragen ze aan hun gasten om daarin nee te doen, dus alle afval wordt strikt gescheiden en ze hebben liever niet dat je je celphone of computer gebruik. Omdat niet helemaal duidelijk was hoe strikt ze hierin zouden zijn, heeft dit bericht even op zich laten wachten, maar nu durf ik het wel  ...

Rond half elf werden we het gebouw gevraagd te verlaten, want op de benedenverdieping zit het hostel en daar zou men anders last van stemmen kunnen hebben. We hadden geen zin meer om naar de bovenverdieping te gaan, want de fles wijn was leeg en we hadden geen puf meer. Op naar de blokhut!

Minder leuk is dat we te horen kregen dat pa Griifioen, die toen we weggingen aardig aan het opknappen was van zijn onderbeenamputatie toch niet helemaal in orde was en met koorts weer terug is gegaan naar het ziekenhuis. Het gaat intussen weer wat beter, hoorden ee, dus we duimen voor hem!