Naar de Hunter Valley

Weer eens vroeg opgestaan, want we moesten voor tienen van de camping af. Wat lukte, klokslag tien uur ging de slagboom open en vertrokken we richting Katoomba voor Marijke d'r inkoopslag. Na nog een bezoek aan een ander uitkijkpunt, Evans Lookout, begon de reis dwars door de Blue Mountains naar de Hunter Valley, een wijngebied. Hoewel de weg vaak kronkelig en smal was, en ook over hele stukken een matige kwaliteit had, was de entourage geweldig. Mooie bergpassen, vergezichten,  frisse bomen ('t is hier voorjaar, dus alles ziet er uitbundig uit), afgewisseld met rijke homesteads en vervolgens weer bomen, bomen, bomen. En de onvermijdelijke roadkills.

Op enig moment, toen we wat uitzicht kregen over de vlakte richting Sydney, zagen we weer een enorme rookpluim. Dit keer bleek er 350 hectare te zijn platgebrand en was de boel pas in de loop van de nacht onder controle gekomen, zo lees ik net. Wij gingen gelukkig een andere richting op, dus hadden geen last, maar het is toch wel een serieus dingetje hier. Langs alle doorgaande wegen staan borden waarop het bosbrandgevaar wordt aangegeven. Dat stond gisteren op 'Very high'. Wat dus bleek te kloppen.

Na een hele lange afdaling door een smal kronkelig dal, kwamen we in de Hunter Valley, waar het veel vlakker was en de wegen dus een stuk beter. Het eerste dat we zagen was een tweetal enorme dagbouwmijnen. Dit bleken kolenmijnen te zijn, maar op een schaal die onvoorstelbaar is voor ons. Eat your heart out, Parker Schnabel! 

Het hele gebied hier vonden we eigenlijk teleurstellend. We hebben nog geen druif gezien, alleen maar weilanden, het plaatsje is nietszeggend, de eerste twee campings vonden we zo 'teleurstellend' dat we gelijk rechtsomkeert hebben gemaakt, kortom we gaan morgen geeneens iets zoeken om te doen (wijntocht of zo) maar gelijk door naar de kust bij Newcastle. Daar zijn veel mooie campings en dingen te zien.